Stres

Derinlerden coşarım, kıyılara vurur dalgalarım
Karabulut gibi göklerde dolaşır, fırtınalar ararım
Yorulurum kasavetten, dinginleşip uykuya dalarım
Orada da rahat bırakmaz ki, kâbus dolar rüyalarım

Bunalır kızgın volkan olurum, güneşe çıkar lavlarım.
Sel gibi bendimden aşıp, yükseklerden düşer çağlarım
Mehtaplı gecelerde şöyle bir uzanır yıldızlara bakarım
Huzurum kaçar yine, aklıma gelince bütün hatıralarım

Bazen kanat takıp gökte tek başıma dolaşmak isterim.
Âlem bana dar gelir, sanki herşey derdim kederim
Stres arkadaş olmuş, halbuki ben ondan nefret ederim
Canım çok sıkılır yine, bir başına kalmış derbederim.

Garip, garip dolaşırım içimde yaşanmamış duygular
Benim gönlümde ki, iyilik rüzgarını kim bilir kim anlar
Gül dalı uzattığın insanlara, hep gülün dikenleri batar.
Düşünürüm, rastlantı mı yoksa kaderden cilvemi bunlar.

Okyanusta çılgın dalgalarda giden bir gemi de miyim?
Yoksa ıssız adanın sakini Robenson Cruse ben miyim?
Hırçınca yaşarım duygularımı, bazen içime kapanırım
Ararken bende beni, yüce yaradan da sevgiyi bulurum