Su

Küçüksu çeşmesinde sıraya girmiş 

atlar

yorgun

terli

sırtındaki

amansız ağır

faytonları atmak istiyor meydan

yürek güreşine buyurulsun diyor 

köşede bir neyzen

yorgun

kederli

burada pehlivanlık sökmez

şiir yüreklim

burası âşıklar meclisi

sudan sebeplerle olamaz

sevmenin yok bahanesi

meydan kalabalık

es veriyor rengi beyaz piyano

piyanonun tuşları takla atıyor

acı dansını tamamlamış

dergâh arıyor kendine

bak burası Beykoz

işte Yûşa tepesi

aşkın boyunu aşıyor

kalbin uzun adım atlayışı

sürüsünden ayrı düşmüş gibi

kelebeğe dönüşüyor

içimdeki umut

bir yanıp bir sönüyor lâmbalar

şehrin elektriklerini yokluyor gizli bir el

karanlığı yarıyorum

şiir yüreklim

ellerimle koymuşum gibi kavrıyorum umudu

ateş böceği ellerim yüreğime fener

Küçüksu çeşmesinde garipliği içiyorum

içim dışım hep su

bir sızıntıdan yol bulup taşan

sırf su

ya hu

ya huu

su

hu

çatal boyunlu deniz

suyunu güncelliyor

dalgalar taşıyor limanlardan

saklanacak bir yeri kalmıyor

yelkenli umutların

sevmek böyle bir şey

şiir yüreklim

sevmek sırf keder

branda bezine sarılı

travmalar dökülüyor her yerimden

bir dua yankısı erenlerin dilinden

travmalar dökülüyor

gönlümün tepelerinden

şefkat bekliyor yaratan

şefkati incitmeden

garipliğin bir duvarı yok

olsa saklanacak

bir kelebek ateşi bekler

bir kuş mülteci olmuş

ülkeler gezer

sığınmak

şiir yüreklim

coğrafyasız

sığınmak

bir çeşmeden farksız

damla damla

yenilmek bu meydanda

ah bin beter

İstanbul firkati bağlamış

bir şal gibi boynuna

köprüler direksiz

frekansı şiir rüzgarın

ıslık çalıp durur

şiir yüreklim

gece deminde yine

harmanında güneşi savurur

şiir yüreklim

sevmek

zerresiz

sırf güneş

ya hu

ya huu

su

hu

#birfotoğrafaşiiryazmak #küçüksuçeşmesi #beykoz #yûşâtepesi #istanbul