Şu Ezanlar ki

Elin açık, başın açık
Yürüdük hep ileri.
Üçgün dedik dört güne ekledik,
Geldi geçti dünya günü,
Zaman doldu, almadan bir tek öğüdü.

Çoğumuz bilmeden geçti bu çağda
Görürken gözleri duyarken kulağı
Dört duvar oldu gerçeğe;
Sırt döndü geçti,
Alemin var oluş sebebini bilmedi.

Herşeyin bir son noktası olduğu gör.
Hey nefsimin akıllanmaz yaramaz yanı
Sus ve dinle...
Gök kubbe inliyor ezan sesleriyle.
Yürü o hantal kalbini alarak yanına
Çarmığa ger şeytani düşünceleri,
Değdikçe alnın secdeye
Yükselsin mana yanın
Bil önünde eğildiğin gerçek
Seni en güzele olana erdirecek.

Ah bu sözlerim kime;
Bir ben var, benden içeri,
Duyar duymaz ama,
Kaderin tokatı serttir, iyi dinle bunları
Sakın, körle yatıp şaşı kalkma.

Gün bu gün,
Hey göklerin derinliklerinde
Kaybolan amaç.
Yokla kendini bil,
Bu çıkmazlara saplanan heves
İnan seni hiçbir yere götürmeyecek;
Fakat ne zaman zül içinden çekip
Alırsan fıtratını
Daldırıp tertemiz furkan içerisinde yıkarsan
O zaman yükselir ruhun, bu ceset yanından.

(Ocak 2010)