Şu Karanlığa Gönlüme Inat.

Hiç tanımayacaksın beni
Alıp götüreceksin ikindilerini
Kökünden sökeceksin güneşin son ışıklarını
Bakma sen
Alışmak zorundayım
Kerpiç evlerin,tezekli tarlaların ruhunda
Dağların eteğinde kızıl güneşi yudumlamaya
Bir rüya gödüm ki, nefesini soluyorum
Alışmak zorundayım
Hiç tanımayacaksın
Yüzümde parçalandı bırakığın gün aynalar

Ne olursun bir şeyler anlat
şu karanlığa gönlüme inat.

Biliyorum olmayacaksın benim olduğum yerde
Düşünmek asla istemiyorum
Sıkacağım yumruklarımı her seferinde
Gölgeme ihanet etse de güneşim
Yılkı atlarının kar beyazında izleri
Koşan tay gibi, yüreğimin ovasında koşacaksın
Şehirli olduğumu unuturcasına.

Küfredeceğim giden trenin ardından
Rayları parçalarcasına
Yüreğim kan yudumluyor oysa
Ruhum inkar edemez acını
Dairenin içinden cıkamaz cüssem
Kendimi zehirliyorum, sokuyorum akreb gibi....