Şu Sıralar

Uçuruma taş atmayı sevmiyor ellerim
...

İkindi sonrası
Sürgün bir anı yolcu ederken
Geriye dönmeyecek günleri asıyorum
çocukluğumun boynuna
Ezberlediğim bahçede akşam ağlıyor
Ve çınlayan tüm kulaklar



Şubat soğuğu kalbin
Buz aynalarından seyrderken dağları
Dillerde bitmeyen ağıt
İçimin cehenneminde çalkalanır
Ölürüm tüm gerçeğe
Ve şırıldayan sulara



Günahlarım
Babamın gözündeki yaşa sığınırken
Bomboş bir dünyayı kucaklayan yalan olur
acının ensesindeki ölüler
Anlarım ki
İnceliğini yitirmeyen
bir gökyüzü


Şuramda sızı
Dilimin altındaki harfleri tuzaklar
Gurbetin içimdeki yokluğu ezber dil
Göğsüme ayaz
Talihli hüzün

Şu sıralar
Uçuruma taş atmayı sevmiyor ellerim