Su Yağmurları

nasıl bilirsin
gök kanatınca kırık kuşu...



gölgenin alazında çığlık kirlenince
geceyi giyen kimsesiz uçma
öpüşürken kar taneleriyle
susar yangın.
gün eksilir/
küle karılmış anılardan.
saklı çanağın kavgasında
özne.


-kaldı mı büyük uçurum-


bağrının orta yerine düşen zaman
en doğru yağmur
tut
çoğalmışlığı
cepte terlemiş özlem
gün`e dönen yolcu
rengin ki yüzüne çiçek
topla gözlerine
mevsimi.



-yarı açık omuzlarımdan akan kuşları biliyorum-



sen
nasıl bilirsin
göğsündeki fotoğrafa karışınca ruh'u
ve
dünya ensesinde küçükken
yarın
dizlerine çektiğin sesten düşüyor
kıyamet
akıyor nehir
deviniyor
susku.



bit/me
düş bitmeden uzaklara öyle

bilirsin
ormanı herkes sevemez


dudağının kenarına püsküren
su yağmurları/
sevinç müsvetteleri

.....