Suçlusun İstanbul

Vazgeçmediğim bir tek sen kaldın.

Sen kimsin? Neden engel oluyorsun.

Yüreğim bir şey söylesene ona seni acıtıyor.

Sesinin acımaklı tınısı seni hep mi mest ediyor.

Ey İstanbul karşı koysana bana.

Sende doğdum ben,

Sende öleceğim ben.

Kendinden bile vazgeçirebilmişken beni,

Neden onu vazgeçilmezim yaptın.

Suçlusun İstanbul....

Taşıma onun ayak izlerini yollarında

Kaydetme sokak aralarındaki anılarımı hafızama,

Sevdirme onu bu kadar çok bana...

Gökyüzündeki yıldızlarını onun gözlerindeki parlaklık kadar benzer ışıldatma,

Yürütme beni onun geçtiği yollardan...

Suçlusun İstanbul...

Sende uçan güvercinlerini neden vurdurursun avcılarına

İyileştirirsin sonra kanayan kanatlarını

Havanla,suyunla...

Söyle İstanbul....

Nasıl iyileştireceksin beni

Kanatlarım değil kanayan yüreğim var benim.

Suçlusun İstanbul

Vurdurdun beni zalim bir avcıya.