Suda Yolculuk
Söyle şimdi hangi limandan çıktık,
Rotasız yolculuk nereye kaptan?
Birazcık susadık, biraz acıktık
Bu gaip denizde yaşar mı insan?
Dalgalar, dalgalar aklımız gibi;
Kah korku kah umut ilerliyoruz.
Fütursuz yolların var mı sahibi,
Bazen buz kütlesi bazen de koruz.
Kaptan; ana, baba, cümle sevgili
Silinir mi dersin bir gün resimden?
Ah şu balıkların olsaydı dili,
Söylerdi kimleri ayırdı kimden.
Gün ağardı kaptan sökmüyor şafak,
Fırtına kıyıya ömrü sürüdü,
Kaldır da başını ufuklara bak,
Gördüğün yerlerde kimler yürüdü!
Kim demiş ıssızdır sular gecede,
Her suyun altında bir ayak izi,
Kainat seslenmiş bir dibacede,
Bir nefes durmadan silker denizi.
Yoruldu çoktandır küreklerimiz;
Bizi çağırıyor deniz feneri.
Şöyle bir köşede var mı yerimiz?
Artık ağır kaptan yaşam semeri...
tamam işin sırrını çözdüm.her zaman kurallı yazmak serbest yazmaktan daha başarılı oluyor ve sen bu işi iyi yapıyorsun.
Tabi ben ufak değişiklikler yapmadim degil yorumumda.rotasiz kaptan olmak da zor,gemide yolcu olmakta,en güzeli mavi denizi gorebilmek belkide..Deniz mavidir tıpkı umudun rengi olduğu gibi...
Ne yazıkki yoruldu artik bu iskelet paramparça bir kalple bu aciz bedeni taşımaktan.Oluşan bağı surekli sorgulamaktan.Oysa mutluluk duyduk ikimizde bu bağa öylece bir hayat yaşamaktan.Günlerce içim içimi kemirdi lanet olası noktayı ya da üç noktayı koyacak olmaktan....Rotasız Kaptan'dan... Ikilemleri,korkuları,umutları cok guzel anlatan bir şiir.Bence de hep yaz :)Sevgiler.
En sonundan ele almaya başlayacağım bu şiiri, çünkü bence şiirin ana teması bu dize ve şair bu dize başlamış söze...
Artık ağır kaptan yaşam semeri...
Hayatın yükü ağırlaştığında ve insanın omuzları bu yüke yetersiz kaldığında başlar yerli yersiz sorulara, sonucunda elde ettiği yalnızca binlerce cevapsız soru olsa da...
Şimdi bu dizeden dalalım şiirin o derin manalarının gizemine... derin manalar saklı diyorum çünkü çoğu insanın her gün yaşadığı basit bir yolculuktan yola çıkılıp, insanların hayatlarında etkin olan olaylar ve bunların sonuçları sorulan sorularla şiire işlenmiş. Doğumdan ölüme kadar yani bu şiir...Felsefi bir şiir biraz da belki.
Aşık Veysel'in " uzun ince bir yol " u gibi...
Ve duygusu " şair ne zaman otursa bir satır başına, hüzün onun yareni olur " olmuş.
Hem teknik açıdan, hem de okuruna ulaşabilme açısından başarılı buldum.
Tebrik ve takdirimle şairim... Şiirin hüznünü de alıp güzergahı belli olmayan yolculuklara gitmeliyim...
Her gün yaz...