Sükûnetim Sana Armağan

susmak
kaybolmuş bir mültecinin isyan sesidir



kısa bir süre önce parmaklarımdan mürekkep akıtarak
yürüdüm şehrimin sessizliğinde

bütün ölümlüler uykuda


çocukluktan kalma düşlerimle aya gülümsedim
ay aydınlık gökyüzü ise karanlık
o vakitten beri ne zaman aya baksam ben karanlık


gök feryat ediyor bulutlar isyanda
yıldızlar kendini aydınlatmaktan uzakta


yağmurlar yağıyor ben damla oluyorum
ırmaklara karışıp denizinde kayboluyorum


akıyorum
düşüyorum
tutunamıyorum
en çok sana üşüyorum


akıntının içinde elinde asasıyla Musa çıkıyor karşıma


al Musa'nın âsâsını in Volga nehrine
Kudüs' ün kampanaları çalınırken
kurtul bu kayboluş öyküsünden diyorum
uzatıyorum elimi âsâ kayboluyor Musa gülümsüyor.


az ilerde İskender çıkıyor karşıma
elindeki kılıcını uzatıyor
İskender' i kılıcıyla bırakıyorum


kollarım dalgalara kulaç atamıyor
susmaktan yoruldum
denizine düştüm düşeli konuşmak istiyorum



güzelliği ile göz kamaştıran Züleyha'yı görüyorum
elindeki kalemi uzatıyor alıyorum
kalemimden intihar akıyor


sana ulaşmak için karıştığım bu denizde karşıma
hep ölümlüler çıkıyor
göğe bakıyorum gök ölü
toprağa bakıyorum toprak ölü
unutmuşum insanlık zaten ölü


sen düşüyorsun aklıma
adını sayıklıyorum dilime batıyorsun
dilimi ısırıyorum içime akıyorsun
en acıyan yerlerimde buzları eritiyorsun


sevdiğin Musa'nın âsâsına
yoluna gittiğin Yusuf 'un yüzü suyuna
inandığın Muhammet Mustafa 'nın hürmetine
okuduğun kutsal kitabın aşkına



denizlere karışıp sana susmaktan yoruldum
limanına sığınmak için yakacağın feneri bekliyorum
nerdesin boğuluyorum

12.12.2010