Sular Götür Beni Can Aldığım Yere

_ ey kam - kendi kayığımı / kendim çekerek
dingin sulardan aşağı nehre
mavi ve yeşil çalkantılarla
akıyor hayatım apak köpüklerde
nereye varır bu yolculuğum
şu taşı toprağı altın şehirde

_med zamanlarının zorluğu var / küreklerimde
şıpır şıpır suların derinliklerinde
eğilmiş ağaçlardan
nehire dökülür kaygılarım
akıntılarla denize yol alır tekne
bıraktım dümeni artık kendi haline

_ ey ülgen / vardığımda güneşin yukarı kalktığı yere
dingin sularından inerken nehire
deniz bir fırtınayla göründü birden
yarıldı gökler şimşeklerin kırık ışıklarıyla
avuçlarımda onmaz yaralar
su köpük köpük patlayan canavar

_ yaralı yüreğimde / enboliden firak darlanmalar
ve ardımda bıraktığım iştahı kabarmış azgın dalgalar
simdi ruhum yeşil maviliğin derinliklerinde
artık tam ortasından yarılsın bu tekne
sular götür beni can aldığım yere
kızgın temmuzun öğlen güneşinde


*Arthur Rımbaud'a bir nazire.