Sürgün

Göl atına binmiş uçar
Gönül canan imdadına
Eli mahkûm, özü naçar
Bu içten çağrı adına
Hırs yapıyor inadına;
Rahşına denk o şehsüvar
İntizarda muradına...


Biliyor ki, yâr'a yardım,
Aşka minnet karışacak;
O saf ender tutkusunu
Mihnetiyle kırışacak;
Beyaz sayfa buruşacak...


Öylesi zağlı vuslata
Tenezzül etmez er adam;
Hüsran ufkuna koşarken
Em tüter de buram buram,
Sonu ayrılıkmış ne gam?!


Reddi miras bu teselli,
Yol boyu zindan örmekte
Ve benim cefakar gönlüm
Aşk'ın onur mahpesini
Kendine reva görmekte
Sürgününe at sürmekte
Sürgününe at
Sûr gününe
Sürgün.....