Sürgün

Sonunda sensizliğe sürgün edildim
İşlenmemiş bir suçu ikrar etmiş gibiyim
Yanımdayken yaşattığın yokluğun
Tıpkı bu şehir gibi artık bana düş
Bir tek yüreğim
Elveda demeyi öğrenememiş
Yollarından geçtiğin sokaklara dökülmüş

Vurgunlar avutmaktan artık yoruldum
Bu şehirle birlikte onu sana bırakıyorum
Çek hançeri yarasını tazele
Öyle arsız bir tohum yerleşmiş ki kalbime
Ne şiire sığdı ne de gazele


Beşir Çiflik