Sürmeli Uyku

Bismillah!

Özü özlemle, harlanan ateşlerle doluysa eğer, onunla sır olmaktan çıkıyor insanın içindeki meçhuller.

Sonra aşina bir tutkuya dönüşüyor, ses verdikçe de bir çıra gibi tutuşmaya başlıyor düşlenenin düş gezegeninde. sonra da yağmurla karışık ahh'larla çiselemeye başlıyor. Ne bir eksik ne de bir fazla. 

Şiirse rengindeki asilliğin ve derinliğin, çelişkilerle hüzünlerin bir yekünü olarak yerini alıyor şairinin penceresinde.

Objektifinden yansıyanlar dünyasını merkezine alıyor şiirin.

Gün doğuyor bir yerlere. Gözüm aydın, yüzüm ay'dı diyemiyorum.Kötürüm bir gecede, ıslak bir zaman avlusunda dudaklarımda göveren yağmur çicékleriyle avutuyorum kendimi.. der gibi çağrışımlar.

Sürme çekilmiş uyku başlığı, dil sandalında biçilen buğday zamanı ve  ay mavisiyle açılan güneş, genele yayılmış daha pekçok tasvirler şairinin sanat zevkinin ne denli radikal olduğunu gösteriyor.

Orjinalitelliğin sahasında sözcükler büyülenirken şiirin o halis ikliminde seslerle kaynaşarak ruhla beden gibi bütünleşiyor adeta.

Soyutluk, Çok yönlü anlamlar Güçlü çağrışımlar, şekilsellikle muhtevanın ideal uyumu

Ve şiir.

......... İmgesel parıtılarla göz kırpan yıldızlar eşliğinde, Bir gökyüzü resmi çiz çağrısı muhatabına.

Düşsel ögelerin doğumuna vesile olan dil göstergelerine bakıldığında onları yeni baştan yaratan düş gücü.

Ve şairin özgünlüğü.

Tebrikle Tebessümle şiirle hep.