Sürrealist İntihar Vurgunu (4)

--
Aynadan yansıyan mavi enginliğe bak...

En alt katına in içerisine girip yaşanmışlığın,
Mahzende;
Bir kadeh romda boğulan denizciyi bulacaksın,
Sakalının üzeri kül,
Sağ eli baştan aşağıya misina,
Çehresinin kesikleri hala tuzlu,hala nemli,

İşte o vakit bu şehrin deniz kızları,
Bir olacak dolunay suyun koynuna ererken,
O vakit,
Bir melodi mırıldanacaklar,
Midas'tan daha dikkatli dinle onları,

Duyduğun;
Ağıttır senin ardından yakılan.

--

Samatya;

Dalgalar arasında mendireksiz uyanmalısın sabaha,
Kayık-hanelerden gelip geçen yolcu bir gölge misali,
Halatlardan medet ummamalı (bir yere) bağlanmak adına,
Soyut hallerinden memnun olmayan gümüş ruhun,

Martılar bulutlardan kaçıp sığınırken denizin eşiklerine,
Yüzün bu yağarken kendine vuranın,
Mevsimlik mi yoksa gündelik (düşlerden) mi olduğunu,
Ayırt edememeli,

Sonra,
Gök kararmalı bir uskumruya takılan oltadan,
Nasibini almalı,
Şimşekler raks etmeli ufuk çizgisinde,
Bir portre,bir eskiz yerine,

Sende ayağına kocaman bir hiçlik bağlayıp,
Seni,senliğini,kendini,kendineliğini bırakmalısın dibe,

Usul,
Usul,
Ağırlaşmalı imbat ve göz kapakların.

Karada giden bir gemi med cezirden bunalırken.