Susku

Susmuşken rüzgâr,

Durmuşken sallanan dallar,

Kum saatlerinden akıyor

İnce ince kumlar.

Susmak istemese de

Tunca,

Arda susturuyor

Onu da,

Meriç’in hemen yanı başında.

Yine bir Ekim sabahı,

Umutlar bekliyor kapıda.

Gelip geçerken güneş

Son hızla,

Kaplamaları dökülmüş

Altın arabasıyla,

Son kez bir ağıt yakıyor

Ardımızda kalan

Yaz sabahlarına.

Belki sen,

Belki ben

Belki de bir başkası,

Duyuyor mu acaba

Artık yavaş yavaş

Duyulmaya başlayan

Yıldızların şarkısını.