Suskun Kadın

-Bir kadın vardı çok susardı hep susardı
Oysa dokunduğu mevsimler vardı...-


Suskun kadın
Seni hüznün kraliçesi
O yaralı yüreğinde kim bilir ne sırlar gizli..

Kimler üzdü seni böyle kimler canını yaktı
Kimler kırdı kalbini kim sana hor baktı
Herkesten her şeyden uzak bir köşede
Kendine gömülüp için için ağlarsın
Savaşlar olur harp meydanı yüreğinde
Sen susarsın..

Bilmem ki kaderin getirdiğine yorum olur mu?
Ya da kader
Başa gelenlerin ilahi bir yorumu mu?
Yaşınca tecrüben boyunca maceran var halbuki
Nasıl geldin oyuna nasıl inandın
Duyguların seni böyle oyuncak etti
Söylesene
Derdin neydi?

Volkanlar küllenir yangın yeri bedeninde
Zihninde Nuh artığı tufanlar yaşarsın
Yine de kimselere belli etmez
Sancını içine atarsın
Buz dağı gözlerinde kıvılcımlar
Çelikten yüreğinde kelebekler saklarsın
Bilirim daldan yaprak düşer
Sen kanarsın

Hüznün bulut sancın tan yeri
Sabrın suskunluğun taş misali
Ama söyle
Her Allah'ın günü
Her sabah gözünü açtığında
Bu yapışkan inme
Bu kahrolası sancı
Yeniden çekilir mi?

Söyleyecek o kadar çok şeyin varken
Konuşamazsın
Kelimeler düğümlenir boğazına
Sitemler dilinde bir bir ufalanır
Küçük depremlerin faili olmaktan korkarsın
Ahlarını asıp zamanın ipine
Beklemeye başlarsın

Ah suskun kadın
Ben sana ne diyeyim ki?
Biliyorsun sen ne ilk olacaksın
Ne de son
Felek yeni ilkler peşinde
Son sende son..

Hadi bağır çağır küfret
Boş avazlara yükle bütün gamı yeisi
Hadi söyle saklama dilinde
Giyotinde can versin sevgilinin sevgisizi
Çölde susuz kalsın yalancının en iyisi...


-Dokunduğun mevsimler vardı
Sağanak sağanak yağdılar..-