Suskun Kalplerin Bekleştiği Han

Uzak diyarlardan gelen bir kervan
Son durağında sönük kandiller
Suskun kalplerin bekleştiği han
Yorgun kervancı yorgun develer

Kervanın ortasında bir taht-ı revan
Siyah inci bir kolyesiyle tüller ardında
Mağrur bakışlı bir kız belki de sultan
İniyor gökten yere tâcı başında

Bir genç atılıp önüne civan mı civan
Eğilip Isfahan halısını seriyor yere
Narin bilekleri sultanın kıvrılırken o an
Kaldırıp başını bakmıyor bile

Ateşler yanıyor kesif bir duman
İniyor gözlere bir perde gibi
Okçular sarıyor etrafı heman
Bir cellat geçiyor elinde ipi

Başlar öne eğik geçmiyor zaman
Suskun sipahilerin atları bile
Sultan geçiyor han kapısından
Baş eğiyor kapının kanatları bile