Suskundu Yıldız

on altı yaşında
ayın altından geçtim
gökkuşağı suyundan içtim
bir volkan
beli incecik

bütün yeryüzü, portakal bahçesi kokardı
başka ağaç bilmeyen turunç
gülümserdi, Tanrısına toz kondurmayan
babam beni arardı, ben de kuşkonmaz siftahı
kuşları ürküten sarhoşluğum
Göztepe stadını doldururdu sevincim
penceremden uzak
dilsiz şiirlerim ve ölüm


bir çocuğun gözleri
geleceğe bakarken parklar çizerdi
annem sokakları toplardı saçlarımdan
kor bir gölge görürdü, babama söylemezdi
merhametli gülüşüyle kutsardı, tekinsiz açlığımı
o sıra boş kağıttı hayat
elimin çizgisinde tütün kokusu, buz tutan gülüşler

aklım bir cahil yol
herkesin sevgilisi vardı
varsın olmasın kedim
bir asi titremede dudaklarım
ömrünü kendi yakan
tenim, zamanı çağıran ateş

saat kulesi
kadın ağıdıyla, ıslak baktı körfeze
bir gün kurumlaşacaktım
belliydi
suskundu yıldız
yarını söylemedi...

bir gün bir şair söyleyecekti
düşünün kara delikleri için fidan dikmeye başla
ellerin üşümeden sessizliğinin nar bahçesinde

gözümü kapattım
şiir yüklü buluttum...