Susma Anne

susma anne!
birşey söyle
de ki bir hayaldi
kus biriktirdiklerini

ben onların dilinden anlamıyorum anne
derin dipsiz kuyulardayım
burası çok karanlık
yılgın ve ölgünüm
büyümek zormuş be anne !

boğazıma kilidi vurdum
dolasalarda urganı konuşmam anne
sustuklarımızı büyüttük içimizde
küçük hayatlarda büyük kederler yaşadık
payımıza düşen bir kaç kırıntı
birkaç kaç yıkık şehir bıraktık
bebekler babasız doğdu
daha yeni döllenenlerde vardı üstelik
lal oldu dilimiz
biz ki
avucumlarımızda yaşadık baharı
iki göz iki çeşme
yağdırdık yağmuru
hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için değil miyiz?
ben vazgeçersem şimdi
ben ben olamam ki anne
kaç kurşuna bedel hayat sen söyle?
kurşunlar ayırmaz bizi
ölüm dediğin nedir ki ?
biz yalnızlığımızda birlikteyiz anne!

ben sustum
sen susma anne!
canımız gidiş-dönüş biletinden daha ucuz
biz bu yolun yolcusuyuz

ölmekten ölmek değildir korkum

besmelidir dilimde özgürlük...
söyle
beni dinden çıkarmasınlar anne!



S.Ş

2009

İstanbul





* Yol adlı romanımdan esinlenerek yazılmıştır.

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.