Susmaların Kuşatması

susmaların eşkiya kuşatmasında
basıldı gönül yosman
şafağın kızıl pençeleri
duvağıma kan buladı
pusuya yatan yılan gibi ayrılık
zehiri akıtır dudaklarıma
denizlerin suyu çekilir,yaşlarımın saldırısında
bahara eylül kala gelecektin,sözün vardı ya!
tertemiz aşkın sevgiyle kundaklanmış hali
güneşe asılı kalır bakışlarım,gülüşlerim eğreti
dizlerimin kanı yapışıyor toprağa
şevkat göstermez yine de
susmalar kahpece kuşatır etrafımı
acıyla kanırtır adeta

su gibi aktı yılgınlığım
kanıyor mazim bir fidanın dibine
ayrılığın kasvetinden ürktüm
aşk seferi oldum,sürgün yedim
mazimi saklayın hazan yaprakları
üstümü örtün üşüdüm
toplayın ne kaldıysa yağmalanmış ömrümden
susmalar kuşatıkkça
ben çaresizlikten öldüm...