Sustu

sustu içimdeki çocuk,
büktü boynunu geleceğe,
adım adım yavaşladı ve durdu..
sanki hiç çocuk olmamış gibi büyüdü hızla..
ve kayboldu gökkuşağının en güzel renkleri..
haykırır oldu cennetin derinliklerinden melekler,
duymadı, kulak asmadı,
olması gerekeni yaşadı,
şeytanlarla oynadı...
hep kaybetti...
kazanmak için umudu kalmadı,
kabul etti zayıflığını
ve terketti bu bu dünyayı
sustu kalbinin sesi...
durdu damarlarındaki kan,
ruhu isyan etti bedeninden ayırlırken,
bedeni boşluğa düştü uçurumdan...
canı yandı..
sonra büyüdü...
sustu içinde ki melek,
söyleceği sözlerini yuttu,
gerek duymadı şeytana laf vermeye..
ve uçtu gitti geldiği cennete...
sustu içindeki büyümüş çocuk,
ve hızla yaşlandı,
ölmek üzere olduğunu farketti,
çocukluğunu özledi,
geri gelmesi imkansızdı,
bunu anladı , küstü hayata,
öldü içindeki çocukla...