Sustum

...sustum...
Şiir.. vuralozgan
▪▪▪
Ben şair değilim
Yazdıklarım kendi hayatımdan
Çaldıklarım sadece,
Belkide yaşamaya hasret bırakılan
Özlemini duyduğum sevgiyi arıyorum
Senelerce....
▪▪▪
Belkide kırık kalplerin,
Incinen yüreklerin sesi
olmaya çalıştım sadece...
Ben yaşamak istedikce vuruldum..
konuşmak istedikce susturuldum...
▪▪▪
Kendi gözyaşlarımda boğuldum..
Bin defa ölüp,
Binbir kere yeniden doğdum...
Sustum...
Susturuldum
Acılarla boğuştum...
Yeri geldi kan kustum
Ama, yinede sustum...
▪▪▪
Kan kırmızıya boyanan gecelerde..
Bir yıldız gibi asılı kaldı,
Gözyaşlarım kirpiklerimde...
Sensizlik yüreğimi..
Yağmalarken..!!!
Şikayet etmeden
Geri döneceğin günü bekleyerek,
Sabrettim...
Azmettim,
Bazı kere âh ettim ama
Ama yinede sustum...
▪▪▪
Sensizliğin girdabında boğulurken...
Hasretin yüreğimi kavururken,
Sensiz yeni bir sabaha uyanırken
Ben sustum...
Ki, acılar denizine hapsettim sözlerimi
Kimse kırılmasın diye
Kimse alınmasın diye
sustum...
▪▪▪
oysa,
söyleyecek onca söz varken,
sustum...
Ve kanadı kırık bir kuşun
Çırpınışları eşliğinde
Çarpışırken sensizlik bedenimde!!!
Bir hoşçakala sığdırp
Ezip geçtiğin sevdamla
Baş başa kaldığım koca şehirde,
Fırtınalar koparken yüregimde
tüm söylemek istediklerimle
içim sızlaya sızlaya sustum....
▪▪▪
Şair yüreklim derdin
Tararken ellerinle saçlarımı
Sol yanıma yaslayıpta başını
Konuş derdin,
Konuş sevdiğim...
Şimdi,
sus diyorsun...
Ellerini ellerimi
ısıtmak için kullanırken
Şimdi ise,
Gözyaşlarımı siliyorsun
Sus erkekler ağlamaz diyorsun..
Ben ağlamıyorum sevdiğim
Sadece seni siliyorum gözlerimden
Ve kusuyorum
Hıçkıra hıçkıra,
Susyorum sözlerimi...