Süveyda

Bitik düşlerden uyandım sana

Solmuş çiçeklerimin tek isteğiydin sen

Canlı canlı akan irem kenarında

Otururken geldin asilce karşıma

Senin ellerindeydi çiçeklerim

Beyaz gül olan...

Çok yakışmıştı sana süveyda.

Baştan aşağı gök yüzünden giyinmiş

Boydan boya gül gibiydin karşımda

İnce, naif bir ruh gibi

Suya bıraktın çiçekleri

Belki düşünemez bunu kimseler

Ben anladım seni süveyda

İremin sonu zaten gül bahçesi

Belki geri toprak olur bu çiçekler

Yetişecekken geldiler hatrıma

Sen olmasanda olurdu onlar benimle

Yitirdim cesaretimi bir anda

Döndüm geriye usulca

Kapıverdim beyaz gülleri süveyda

Oturdum yalnızlığımı paylaştığım çiçeklerle

Damla damla suyla kaplı çiçeklere

Katıldı gözlerimdeki yağmurlar da

Dönüş zamanı şimdi

Kurudu göz yaşlarım süveyda

Tüm suları sen götürdün kendinle

Çorak gözlerim kaldı bir geriye

Herşeyimi aldın götürdün sen

Bıraktın geriye bir gül ile bir beni..

Herşey bir rüyadan ibaretti süveyda

Çiçekler kaldı sadece senden

Birde çoraklaşmış bu gözlerim

Herşeyin yıktı ve geçti beni

Bir boşluk bıraktın büyükçe

Söyler dururum beyaz gördükçe..