Süveyda Da Sema, Kalp Kubbede Günah

Başlasın aşka vurgun ney taksimi!
Güller solacaksa solsun aşktan,
pervaneler yaşasın yazgısını.
Pişmanlığımın alevlendiği yerdir
kızıl gül yaprakları..

Et ve kan!
Döndükçe silinsin suretim.
Havada asılı kalsın sade imge:
Donuk gülüş, içe dönük tebessüm...

Tebessüm... ettikçe
dudaklarımda oluşan kıvrım,
etimi parçalayan bir kancadır.
Her iç-sorgu sonunda,
kancanın ucuna
bir yasak meyve daha asılır.

Başlasın cezbe/den sema!
Tarihin hafızasıdır tennuremin etekleri;
dökmek istiyorum
ak defterdeki kara satırları.
Günahlar benimdir,
aranızda paylaşın tüm sevapları.
Değil mi ki aşkla yanan kızıl kalpler
saklar en derin süveydaları..

Belkide hepinizden daha bencilim;
sadece kendim için ağlıyorum..
Ve her cezbede
ilahi yörüngeye
yalnızca kendimi sunuyorum.
Ne istediğimin önemi yok,
en nihayetinde,
seçeneksiz,
yazgıma bağlanıyorum.

En derin gaflet: Zafer!
İstikamet çile zindanları!
Yürüdükçe soyuluyor
tende gizlenen aşkın kabukları.
Tüm yollar içe çıkıyor..
Biliyorum; en derin dehliz
beynimin kıvrımları.