-suzluğum

Tükenmek nasıl bir şey bilir misin
Hayır ben bilmiyorum
sen varken içimde
tükenemiyorum


bir yanım habersiz kaldı
öbür yanım ayrılık kalıntısı
acıyan yalnızlığım

hep bir önceki rüyanın uykusuna daldım
usulca vazgeçtim
ağlayarak hep
hep ağlayarak uyandım

sen
yorgun düşlerimin ayakta kalma hevesi
sen
bir varmış bir yokmuş masalının iyi ki varmış tesellisi


bekleyen adımlarımın çabası kavuşmaya değil
belkilerin son nefeslerini soluksuz kaldığımda kullandım
keşkelerimi yaşadım an be an
çünküler için atıyor bu kalp
atsa da noksan

...suzluğum oldun sen benim
Yaprakların dökülmediği sonbahar hasreti titretiyor içimi
Doğumların çoğaltamadığı bir şehir kadar hüznün kölesiyim
Artık avunmak dostum oldu benim
Hislerim yalınayak
Tavansız artık düşüncelerim
Umudun yıkıntılarında dolaşırken vazgeçişlerimin acelecisiyim
Sınırlarım mehtaptan arşa
Damarlarımda dolandıkça -suzluğum
Çöl bana
Ama her seferinde
Aklıma
Serap geliyor

Cevabı sır gibi saklanan bir bilmeceydik ikimiz
Bütün pencerelerde
Bütün duraklarda sen
ben kırık dökük yalanların acımasız yabancısı
avuç açardım sen önümden geçerken
ama sen zamansızdın
öyle anların olmuştu ki geri gelmezdi onlarca ömür versem
ama'larla örülü duvarların vardı ötesinde seni beklediğimi vaat ettiğim
ama artık ürkekti yüreğin
mutlu başlangıçlara
mutsuz sonlara
...
ben ise ilahi bir savunma besteledim
...
Cevabı olmayan bir bilmeceydik biz
Kimse bilemeden birbirimizi terk ettik


yıllar sonra duymak maziden tek bir kelime
bir ömre değer bazen
ben kazanan olurum
aklanır yaşam
yıllar sonra duymak maziden tek bir kelime
bir ömre değer bazen
ben kaybeden olurum
aklanır ölüm

kimse yokluğunu vaat edemedi
kimsenin gücü yetmedi
aşka