svengali

aynı sokaklardan yürürüz, aynı sudan içeriz...
aynı hava deler geçer ciğerimizi
aynı suratla güleriz.
güleriz: sağ yanına kayar tebessüm
sol yanımda ölürsün.
ölürsün izmaritin dibinde...
çayda balık olur mutluluğun, dem başında düşersin hüzne...
son bir dudak payı kalır oksijenle aranda; ölürsün.
ölürsün kırdığın bardağın içinde
bir damlasında çoğalır cenazen gözünün
uyanırım her sabah uyuduğun 9:15 vapurunda
attığım son simitin susamına gömerim söylediğin son şarkıyı
ölürsün ayın tam ortasında
iyi bak yüzüme; uyandığında orda olmayacağım.
iyi bak yüzüme; ben bir rüyayım.
altıncı basamağında aronsun merdiveninden
irise sövüyor ağzın kaburgandan taşarak
kulaklarının dışı kapalı bulutlara
altıncı basamağında aronsun merdiveninden
iyi bak yüzüme; uyandığında orda olmayacağım
sağ gözüzümün pınarında endemik nergisler açacak
iyi bak yüzüme; ben bir rüyayım
inerek dalgaların üstünden merdiveni
dönüp dolaşıp düşeceği yerdir canın toprak

/ 2016