Tahammülüm Yok Artık

Katlanamıyorum içimin bu denli yanmasına artık
Alışamadım işte bu yaşıma kadar alışamadım
İçimde büyüttüm bu ızdırabı
Bir gün biter sandım ama bitmedi
Artık bir şeyler yapacak gücümde kalmadı
İçimin içi yanıyor Allah'ım
Parçalara ayrılıyorum
Her bakışta yıkılıyorum..
Anlayamıyorum....
Bir kez olsun bir kez neden bu güveni hissetmedim
İnancını mı sarstım?? Ama nasıl???
Düşünüyorum düşündükçe beynim çatlıyor
Sana en yakın insanın her gün nefretle sana bakması
Yaşamın yaptığı bu intikamı mı ya da imtihanı mı?
Seçemiyorum
Darma duman hayatın toz içinde bıraktığı benliği taşımaktan bıktım
Bu zamana kadar bir çok şey aldı götürdü duygu
Ama bu seferkine katlanamadım
Bi bataklığa saplanmakla yenik düştüm
Yaşama dair ne varsa yitirdim
Katlanıp herşeyi düzelteceğim diye
Kendi kendimi yok ettim
Uzağım artık yaşamın bana sunduğu sunacağı her şeyden
Her adımım sayende kendimden uzaklaştırdı
Çabalarım boşunaydı sevdiremiyecektim kendimi ama beynim aptal beynim direndi
Sözler arası soluklarda nefes alırken boğuldum
Mutsuzluk üzerine kurulmuş bi hayat benimkisi
Zamanın hızlıca tik takları ölüm vaktine iyiki yaklaştırıyor
O zaman gelip çatsada yalancı yaşam son bulsa..