Tahta Kutu
Yüzümde gördüğün bu çizgiler
Dertlerimin her birinden kaldı
Ağrıyan yanlarım
Beni benden
Bedenimden çaldı
Henüz ecel vaktim gelmemişken
Azrail suspus iken
Yar dediğim
Can bildiğim
Terk eyledi
Canımdan canını aldı
Sarıldım ak kefene
Kondum bir altmışlık tahta kutuya
Günahlarını üzerime serpeleyip
Zebanileri başucuma saldı
Ebediyete defnedip
Şiirlerim öksüz kaldı
Bir kaç saat önce telefondan bakmış okumuştum, yorum yazmak bilgisayar başına geçince nasip oldu, derin duygular eşliğinde çıkılan bir yolculuk gibiydi şiiriniz, daha ne olsun, aşk var, yaşam var, duygu var, sevgi var, hasret var, bize düşen de bedavadan keyfini sürmek oldu, teşekkürler üstadım, sağlıkla...