Tahtadandı Savaş Oyuncakları

her gün başımı hüzne vurarak

ağlamaklı gözlerle şarkılar düzüyorum

herhangi bir kağıt parçasına

ağla gözlerim tufan kadar kısa

çırıl çocuk ağlamaları düşüyor

kundaklardan yıldızlara

bu böyle değildi oysa

tahtadandı savaş oyuncakları

anamın düğün eşarbına bağlıydı

sarı kırmızı bilyeler

öyle fırlatırdık öyle

yaman göğe çarpardı haliyle

birde yere çarpardı şimşek şiddetinde

karınca yuvalarını bozardı sesin şiddeti

kaçışırdı kainatın en çalışkan varlığı

yok olan kemikleri kanaya kanaya

kırıla kırıla koşardı

sevgiliye koşar gibi

coşardı içi volkan kadar uzun

çekirgeler susardı uzun soluklu hasreti ölümün

bir tatlı tebessüm dağılırdı çocuğun hasretinde yaman

aman kalmasın çocuk hüzünlerinde bir an....