Talanlardan Kalan
sen/ iklimime aldanıp
kapımı vakitsiz çalan
ben hanidir kendimden bile firarım
zahirim yalan
ayağıma pranga anılarım
teğet geçtiğim aşklarım
bir de/ sönmeye yüz tutmuş umut yangınımdır
yağmurlu ve yoksul sabahlarımdan kalan...
yoruldum anlardan
anlara yamanan yalanlardan...
artık kimsesiz bir akşamüstüyüm
kar topluyor gökyüzüm
kaç kez batar ki güneş ufkumda
hadi/ çek gölgeni manzaramdan
Güneş bak içimden geçiyor Hiç engel olmuyorum Sen yok saydın ya Saydamlaştım.
Bilmedim kendimi Yalancı hoyrat tarafım Beynimin üstüne pençe atmış İnsan yanımı almış Büyümeden sevgi tomurcuğunu Bir anda Açmasını istemek Kozasındaki böceği kanar kazana atmakmış Öldürdüm sevgi kelebeğimi Hakim bey vurur bu dili Mühebbet artık sözlerim Bir daha gün yüzü göstermeyin.
yoruldum anlardan anlara yamanan yalanlardan...
artık kimsesiz bir akşamüstüyüm kar topluyor gökyüzüm Umarım her yeni gün yeni umutlar getirir.Şiir çok duygıusaldı.Elinize sağlık.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙
👍👍👍Tbrkler güzel şiiriniz için...