Tali Yol

Aşkın,şehre doğru
Yalınayak süzüldüğü vakitlerde
Yorgun bir sevdayı yolcu ediyordu yüreğin...

Hep bir virgülle noktalanıyordu sözlerin
Sinsi,yapışkan bir can yanmasıyla...
Bir parçanı bağlayıp,paslı mengeneye
Sıkmak istiyordun
Koparırcasına...

Günlerine yamanan yıldızlara aldırmıyordun
Küskün madenciler deşiyordu beynini çünki
Lavlar can evinde sürgündeydi
Ama nasıl da gidilesiydi yollar
Oysa kalleşti adımların
Dokunduğun dağlar,çok ötedeydi...

Yine de;
Hiç kimseden öğrenemezdin
Sancılara umut giydirmeyi
Sonu dipsiz beklemeyi
Ağlar adım gülümsemeyi...
Ve hiç kimse öğretemezdi sana,biliyorsun
Böylesine derin,böylesine keskin
Aşk denilen,o kelimeyi...

Şimdi bir ok işaretidir dilin
Gösteren,şimdiden gerisini
Yada bir yanılgı kadar,ilerisini...

Artık bütün olanları
Yaşanmamış farz ediyordun
Bilmiyordun...
O
Sana daha yeni gelmişti halbuki
Sen
Gidiyordun...