Tanımsız

Bir acı, yüreğimde, tanımsız ve bitmeyen,

Vicdan azabı mı, yoksa aşk acısı mı?

Belki de ikisi birden…

Herkes özler hani çocukluğunu,

Hayal meyal hatırladığı,

Herkesin dönmek istediği bir anısı,

İlk heyecanlar, ilk aşkı…

İşte, içimde gömdüğüm, o çocukluğun acısı,

Aheste günah darbeleriyle öldürdüğüm,

Yakamozları izlerken…

Yoksa yaşatırdı,

Bağımlısı olmak istemediğim, saf duyguları.

Muadili, biraz azap, biraz da sigara dumanı…

Herhalde ölümden korkmam hep bu yüzden.

Biraz daha tatmak için dünyayı.

Umut ve merhamet dilendim kimsesizlerden,

Peki yaşıyor muyum ? Bilmem, belki bazen.