Tanrılar da Ağlasın

ne zaman iri damlalar düşse göz bebeklerime
ağlayan tanrılar gelir aklıma
ne kadar zor derim
tanrı olmak
ara sıra olsa da
ağlayamamak

az beslenmiş
çelimsiz çalımlar atmaya çalışırken hayata
kömür karası gözlerinde sinekler uçuşurken,
akmayan bir gölcükte temizlenmeye çalışan
afrikalı küçük çocukları
koca şehr-i istanbulun dar sokaklarında
çöp toplayan minicik elleri
her bir köşesinde dünyanın
atom bombasıyla ölen
misket bombasıyla ölen
güdümlü füzeyle ölen
milyonlarca
yürüyemeyen ve yürümeyi yeni yeni öğrenen
henüz acı bile olsa
hayatın tadına varmamış
binbir renkli saçlı
mini minnacık elleri
hiç düşünmemek
zordur sanırım
ilgisiz ve alakasız bir tanrı olabilmek
eminim kolaydır ,hemde çok
garanti cennet vermek

ezilmiş ne kadar halk varsa
yoksun ve yoksul bırakılmış
şükürle doyan
şükürle nefes alan
ve şükürle hayatı son bulan
tüm bunlar için
ne kadar tanrı varsa gökkubbede
en az bir kez ağlamalı
sonsuz ömürlerinde