Tanrım Ben Ve Hiçliğimiz

Ve bir şiir daha kurban edersin Tanrı'nın senin hiçliğin üzerine yaktığı ağıtlara.
Gerçekten hiç miydin?
Ya da kendi kendini mi hiçleştirdin?
Sebepsizce ve kederle.

Terketmemiz gereken benlikler var.
Anlayamadığımız.
Anlatamadığımız.
Aslında sen olan,
Siz olan ve
onlardan kaçan.
Kaçtığını zannederek kendi etrafındaki duvarlara çarpa çarpa korunmaya çalışan.
Ve geçmişe baktığında iç geçiren giden zamana.
Yaşadıklarına,
Yaşayamadıklarına.
Bugüne gelebilmek için feda ettiklerine,
Ama hiçbirinin hiçbirşeye ve kaybettiği hiçliğine değmediğine.

Çok mu geçti Tanrı/m?
Bir şans daha yok muydu yeniden beraber olabilmemiz için.
Beni affedebilir miydin?
Ya da ben affeder miydim?
Artık hiçbirinin önemi yoktu.
Sadece üçümüz vardık:
Tanrı'm
Ben ve
Hiç-liğimiz.