Tarassut, Banyilö Ve Bizim Çocuklar

Tarassut , banyilö ve bizim çocuklar

-ölü doğan bir şiir

/Yıkılıyor tarassut kuleleri rodinanın
Çıkıyorum üşengeç bir elvedayla,arka kapıdan/

Demirhindi şerbetiydi sürgün
içmeye de yürek gerekti , reddetmeye de
bizim çocukların hürriyeti düşlediği gün
Nefessiz kalmanın kanaviçesi mavi
Aykırı düşler kurmanın bedeli granit
Göksümüzde krater boşlukları
Yani devasa ümit

Yüksünmeden cüce yıldızların final hikayesine
Solucan tünellerinde banyilö şarkıları söylemeye razı
Ah Bizim çocuklar
Dual hipotezlerin marazı..

Pseudo hıçkırıklara kanmamalıydı belki
Rivayetini yitirmiş mişli geçmiş zamanlar



Farzımuhal