Tarifsiz Duygulardan İbaret

Uçsuz bucaksız bir yoldu benimkisi,
Varlığından habersiz olduğum,
Hayalimde saklı bir tek sıfatın ve saadetin dışında.
Bilindik hiç kimseye özlem duymadan yürüdüğüm.

İsyankar ve bir okadarda özgür çocuk havasında,
Hayata dair şahsıma zıt,
Düzen denilen ne varsa,
Engellerin ve ya mesafelerin,
Aşkların ölümüne sebeb oluşunada,
Bin bir kahır/küfür ağzımda..

Her sözüm bir tebbesüm ettirir, kaş çattırır,
Yada merak konusu olur, kalırdı ardımda.
Yalan yanlış sevişleride,
Bir bir arkamda gömerek,
Bekletilmemesi gereken yarınlara, yani sana
Son sürat koşuyordum sanki.

Gördüğüm yaşadığım ne varsa,
Kimi zaman bir şiir olup okunuyor,
Kimi zamansa, hayal gücü ile kulağa hoş,
İnanması güç bir öykü gibi,
Sevgilin öpüşüne hasret, dudaklarımdan dökülüyordu.

Hiç kimseyi takmaz iken,
Şimdi aklım sana takılıyor, kalemim tutukluk yapıyor.
Hadi, Anlat diyorum,
Cümle kurmak zorlaşıyor, kelimeler karışıyor.
Sana özel özlemlerden, hasretten bahsetsem,
Kağıda bir türlü dilediğim gibi dökülmüyor.
Çakırı andıran gözlerinden başlasam, basit kaçıyor.

Gurbetten Sılaya doğan bir aşkı yazsam,
Sonra yarınlarıma Umut oluşunu ve
Vuslatı tüm kalbimle arzulayışımı,
Gönülden geçen duygulardan ibaret kalıyor...

Ayyaz gecelerime Sensizliğin en sadık dost oluşunu,
Tıpkı parmaklarımdan düşmeyen siğaram gibi,
Nefesiminse günden güne dahada tıkanışını,
Sonra titrek ellerimi, uykusuz gözlerimi yazsam,
Diğer şiirlerden alıntı gibi geliyor.

Anlıyorum ki kelime hazinemle,
Bana şu ana dek verdiğin''bir şiirlik'' o süre,
Sana özel bir şiir için yetersiz kalıyor.
Sana Özel bir Şiiri yaza bilmek için,
Seninle bir ömür gerekiyor.
Gerisi bir gazete köşesinden alıntı,
Duygu yüklü satırlar gibi,
Boş bir kağıdı süsleyip, kalemimden akıyor..