Tarih ve Tekerrür

''ben seni severken
yedi katı cennet olurdu yeryüzünün
kadınlar
gözleri incir reçeli tadında
çocuklar doğururdu
sağ kasığından Tanrı'nın''







hafif meşrep bir sancı otururken şakağımın altına
koparıp atasım geliyor parmaklarımı

sen
çakılıp kalıyorsun ya böyle zamanlı zamansız
paslı bir kurşun gibi aklımın aynalarına
her yanı
can kırığı doluyor gözlerimin

zaman
endamlı bir kederle yarışıyor
bukle bukle hüzün akıyor saçlarından
ve
tırnaklarının arasından
ölü şehirlerin toprağı dökülüyor

ceset kokuyor avuçlarım



topuklarımı deşiyor
yarım kalmış şiirlerin gözyaşları
irin akıyor kelimelerinden
cümleler
cüzzam

bulaşıcı bir ağrı oluyorum okudukça
ve kan

ve kir

ve kin

dokuyorum



'ben seni severken
en çok
bu şehre yağmur yağardı
ve en çok
bu şehre doğardı güneş'