Tarumar Gönlüm

Tarumar şimdi gönlüm aşka uzanan yolda
Göğe açıldı elim sanki minare gibi
Ne gül kaldı ne bülbül gülşenimdeki dalda
Gezerim dolaşırım tıpkı avare gibi

Aşka şiirler yazdım karmakarışık ruhla
Divane gibi oldum aklım başımdan gitti
Durmadan uğraşırım serseri bir güruhla
Bıktım hayat çarkından artık canıma yetti

İlk adımda tanışıp köhnemiş tavırlarla
Gülümsemez bir yüzle bakındım etrafıma
Gördüm dolu her taraf bir sürü ıvırlarla
Ben gibiler katılır her gün tek tek safıma

Sanki altında kaldım çok ağır bir kütlenin
Bakan geçerken vah vah, der de elini sürmez
Dertlere maruz kalmış kodlanmış sanki cenin
Gelse de bu dünyaya güzel gün yüzü görmez

Seneler sonrasında dönüp geriye baktım
Neleri yaşamamış, fazlam neler olmuştu
Düşünüp anıları çok çok derine aktım
Bilmem neden bunca dert gelip beni bulmuştu

Elazığ, 11.04.2011