Taş

Bağrıma taş basmadım, bağrım taş oldu

Çatlasın istedim hayatın alnı bundan

Benim oyuksuz çocukluğuma tırmanan

Kaçınılmaz zaman 

Ne getirdi parmaksız elleriyle

Yoklaşmaktan

Ve yokluğa alışmaktan başka

Uzun uzun bütün yolları arşınlayarak 

Bağladım umuda

kalmanın felçli ayaklarını

Ben ki istemezdim hüznü yudumlamak

Bir kök bulamayan yağmurların suyunda

Baharsız

Ey yaşamak denilen soluksuz resimlerin rengi

Seni yeniden çizmek 

Biliyorum, anlamsız 

Tutulduğuna tutunamama ağrısıdır bu

Solarken kendine eğilen çiçekler gibiyim

Mahçup ve bir o kadar mağlup

Kalmıyor bir arada iki yakası

Sevinç ve şehir 

Kendime düştüm giderken kendimden

Bunu ancak yetim kalanlar bilir

Nuh'u değildim ki ben bu tufanın Tanrım

Kavimsizdir bu yokuşlara sürdüğüm 

Gövdesi kırık atların yüzü

Bilmem ki  şimdi nereye gidilir

Mahçup ve mağlup

Bağrıma taş basmadım, bağrım taş oldu

Bağırdım sesimden kurtulsun diye içim

Gerildi ve yırtıldı ekinoks penceremde

Ziyan olmak için gelinen şu gezegende

Bir taş gibi kaldım 

İşte...