Taş Toprak Dobruca
"Azizi vakt idik a'da zelil kıldı bizi"
Zağara Müftüsü H.R.Efendi
Delik deşik karlı gecenin içi
Kar üstüne ateş düşmüş
Ateşe abanmış kaçak üç kişi...
Ve taş toprak
Toprak ben,toprak sen,toprak biz
Taşın toprağın dili tutulmuş
Köy meydanı köylülerle tanklara tutsak...
Ve yıl bin dokuz yüz seksen beş
Ve Ocak
Soykırımı sırıtıyor ceviz dallarında çırılçıplak
Kanlı kar taneleriyle soykırımı salkım saçak...
Ve biz
Ve onlar
Ve kızlarımız
Ve gelinlerimiz
Ve çocuklarımızın istenilmeyen Türk adları...
Ve sen
Ve ben
Ve kuşatmadan kaçan üç kişi
Ve Dobrucam
Karlar altında kanı donmuş bir ahir zaman...
Delik deşik karlı gecenin içi
Kar üstüne ateş düşmüş
Ateşle oynuyor kaçak üç kişi...
usumu heyecanlandiran bir dil bir kalem ve bir siir...
Devamı var gibi bitmiş bir şiir çok beğendim. Birtek güzelliği gölgeleyen "ve"ile başlayan ve çoklukla gereksiz olan bağlaçlar. Şiirlerde dizelerin; nesirde cümlelerin "ve" ile başlaması Türkçenin doğallığına aykırıdır. Bu kullanım yüzyıl öncene kadar Farsçanın daha sonra da (Tanzimat Dönemi edebiyatımızda) Fransızcanın etkisiyle dilimize girmiş, sonra da unutulmuştur. mecbur kalmadıkça da kullanılmamalıdır. Bunlar göz önüne alınırsa duygu yüklü bir şiirin ne kadar güzelleştiğine tanık olacaktır okuyucu.. Tebrikler.
o anılarla ilgili kitabı bir öğretmen ağabeyin evinde okumuş idim,
bulgar komitacıların yaptıkları yanılmıyorsam,
yüreğim sancı ile devirdim beyin haznemi,
bilge
ve yürek işi
kutlarım
sevgiyle kalın...