Taşkıran

Günler esniyordu

üstündeki nazarı kovmak istercesine

İsyanları bir kilim gibi silkiyordu zaman

Kemikleri çatırdıyordu umudun

Kuru bir dalın yeşermesi için

Salıncakta sallanıyordu mevsim

Saçlarını uzatıyordum sevinçlerin

Derin derin alıyordum nefesimi

Sert kayaların o içli çocuğuna seslenmek istedim

Eksik olmamalıydı buzullarda Güneş

Yine de bir bakışla erimemeliydi yüreklerimiz

Haydi Krishna üzerimize mavilik serp

Almaya alışmışlığımızı törpüle

Duvarlarımızı seninle yeniden örelim

Adsız putlarımızdan sevgiler kurup

metaforik bir anlatımla kutsayalım aşkı

Kalan bir yıkıntı olsa da cimriliğe övgüler dizelim

Fiyonku eğreti tutturulmuş olmayalım yine de

Yürekleri sıkıca bağlayıp Alpler' in zirvesinde

Koşturalım içimizde ne varsa

Yalınayak bir derviş hüznüyle

Taşların arasından fışkıran çiçek gülüşüyle

Hecesi hurafe

Bestesi nihayet

Serbest bir makamda

Şarkılar söyleyelim