Taslak

pardağla pardağla sür acılarını
içinde toprak barındıran her son güzel olurmuş nasıl olsa

dönüşümü aynalaradır yansıtamaz görülemeyeni
akisleri kırlsa durgun sularda hüzün sembollerinin
aldırma.

bir gün kaybederse ılgıt aşklarını pınar başları
aldanma.

kurala ihtiyacı olamaz misketleri ellerinden alınan çocukların
kim galebe, kim ütülmüş
bilmez.
küser masumca durur, düşünmez
"merhaba" der usulca. ele vermek değildir niyeti
akıla sır erdirmek belki de bir gülümsenin bedeli
unutma.

herkes uçurtmasını göklere uçurur da yerde izler
bu yüzden midir yanılır bazen bu gözler



kasım-aralık2009
side/antalya