Tatsız Tuzsuz
Bu ne biçim yaşam
Tatsız,tuzsuz
Yağsız
Gözlerim kaybolmuş
Ellerim güçsüz
İnsanları,
Kalıplaşmış,donuşmuş
Daha şimdiden
Eskimiş kokuşmuş,
Yıllar önce yapılan iş kapışmış
Kapışılacak şey kalmadı
Sanki kalmış bütün
İnsanlar işsiz
Gözlerimde ne sevgi var
Ne minnet
Ne zamandır
Kalmışız anlamadım
Aşksız
Doğa unutulmuş
Tanrı gösteriş sanılmış
İnsan zavallı
Size diyorum
Yanlışsınız
Sadece yanlış
Doğa güzel
Tanrı içimizde
Biz gibi
Her insan bizimle
Dünya dolu varla
Yoksa bulacağız zorla
Gözlerimiz canlanmalı
Yüreğimiz dolsun aşkla
Çevremiz sarılsın gösterişsiz
Güzelle
Bu ne biçim yaşam
Ben yaşayamam böyle
Yüreğim kalamaz aşksız
Gözlerim olamaz
Her zaman cansız
Değil olmamalı
Ellerim güçsüz
Bunu böyle yapan
En çok sizsiniz
Parayı yaratan
Tutsak olansınız
Çizemiyorsunuz
Silemiyorsunuz
Gözlerinizden aşkı sildiniz
Çok sanılan
Azla yetindiniz
Yaptınız yaşamı
Tatsız,tuzsuz
Yağsız
Kaybolacaksınız
Bu gidişle
Kaybolacaksınız
Zamansız
11 Ekim 1977
Bu iştahsızlık değil mi yaşamı zindan eden RABBENA HEP BANA DİYE DİYE sevgiden uzak bireyler yetiştirdik saldık ortalığa. Son derece yerinde saptamalar. Mesajı hoş dizeler.
..duygulara rüya yazmaktı hoştu güncelliğinde serpildi gözlere bir nefes şiir teşekkürler jale hanım..tebrikler...