Tatsız Tuzsuz
Bu ne biçim yaşam 
Tatsız,tuzsuz 
Yağsız 
Gözlerim kaybolmuş 
Ellerim güçsüz 
İnsanları, 
Kalıplaşmış,donuşmuş 
Daha şimdiden 
Eskimiş kokuşmuş, 
Yıllar önce yapılan iş kapışmış 
Kapışılacak şey kalmadı 
Sanki kalmış bütün 
İnsanlar işsiz 
Gözlerimde ne sevgi var 
Ne minnet 
Ne zamandır 
Kalmışız anlamadım 
Aşksız 
Doğa unutulmuş 
Tanrı gösteriş sanılmış 
İnsan zavallı 
Size diyorum 
Yanlışsınız 
Sadece yanlış 
Doğa güzel 
Tanrı içimizde 
Biz gibi 
Her insan bizimle 
Dünya dolu varla 
Yoksa bulacağız zorla 
Gözlerimiz canlanmalı 
Yüreğimiz dolsun aşkla 
Çevremiz sarılsın gösterişsiz 
Güzelle 
Bu ne biçim yaşam 
Ben yaşayamam böyle 
Yüreğim kalamaz aşksız 
Gözlerim olamaz 
Her zaman cansız 
Değil olmamalı 
Ellerim güçsüz 
Bunu böyle yapan 
En çok sizsiniz 
Parayı yaratan 
Tutsak olansınız 
Çizemiyorsunuz 
Silemiyorsunuz 
Gözlerinizden aşkı sildiniz 
Çok sanılan 
Azla yetindiniz 
Yaptınız yaşamı 
Tatsız,tuzsuz 
Yağsız 
Kaybolacaksınız 
Bu gidişle 
Kaybolacaksınız 
Zamansız 
11 Ekim 1977

Bu iştahsızlık değil mi yaşamı zindan eden RABBENA HEP BANA DİYE DİYE sevgiden uzak bireyler yetiştirdik saldık ortalığa. Son derece yerinde saptamalar. Mesajı hoş dizeler.
..duygulara rüya yazmaktı hoştu güncelliğinde serpildi gözlere bir nefes şiir teşekkürler jale hanım..tebrikler...