Tavanı Kırık Bir Geceydi

Buruk bir akşamüstüydü
Rüya sokağının bilinmezlikler çıkmazında
Kör yarasalar uçuşuyordu

Sahte tebessümlerin çığlında kaybolmuştu dünya
Katran karası gözler izlerken ufku
Bir deniz kenarında
Deniz kirleniyordu
Güneşin gözlerinden hüzün damlıyordu kızıl akşama
Dalgalar arasında bir sandal savruluyordu
Kır sakalında efkar gizlenen balıkçı
Denize tutunmuştu
Aşk soluksuzdu
ay gülerken geceye

Kapatıyorum iç acımalarımın sesini
Kimse duymasın
Bir yalnızlık senfonisi besteliyorum güftesi eksik
Kabuk tutmuş yaralardan dem vuruyorum
Gönül kanamalarıma
Sızlasın ne varsa,acıtsın kapı eşiklerimi
Bu gece laciverde döküyorum gözyaşlarımın
Kırmızı rengini

Bir kadeh şarap eşlik etsin yalnızlığımın gölgesine
Susturuyorum ne varsa dile gelen
Toz duman raksıyla eşleşiyor ahlarım
Nefesini tutuyorum zamanın
Olmuyor....
Bu gece gökyüzüne yazıyorum şiirleri
Geçmiş zaman deyip kandırıyorum kendimi
Gel gör ki
Geçmiş asla geçmiyor

Tavanı kırık bir geceydi
Hüzünler asılıydı boşluğun her köşesinde
Bir kedi açlık derdindeydi
Sokak köpeği şefkat...
Ay denizle sevişiyordu
Ben kimsesizliğin sıcak nefesiyle
Susturdum geceyi bölen tüm sesleri
Sonra ben sustum karanlığa
Ya içimdeki......