Tavus Kuşu

kimse : ortası, bükülü söğüt dalıyla
ikiye ayrılan, kızıla çalan kelam

sana aykırı nefesler bırakıyorum
yasak mevsimlerde şubat sözü
parmaklarım ki boylu boyunca kırgın
tutup onları trabzan yapıyorum

alaimisema
suskun gök
suskun derya

yalnız: asla anlatamayan
sözleri kan çanağı Homeros

bana dönemsel intiharlar kalıyor
kurşuni sunağında boğulan geceler
amma meşgulüm
ağzımda şiir okusam sönecek tek sigara
kuytularımda meteliksiz Istanbul
yalnayak gitar tınılarıyla
kendime kesiliyorum

alaimisema
suskun gök
suskun derya

gözlerinden kaldırımlara
binlerce tavus kuşu doluyor
binlerce, dokunsan bozulacak renk