Tebessümle Giderdim

Uyumak zorlaştıkça sıkıntı büyüyor
Sonra sabahın köründe gözler fal taşı açık
Sanki senelerce uymuşum gibi
Doğuyorum güneşten çok önce
Vakit geçmez bir asfaltta oturuyorum
Kahvemi içerken sigaramdan çekiyorum
İçli içli, ciğerlerin hasretliği ile
Üflerken doyuyorum hatıraların mide acısına
Ardından
Bir hafıza kaybı isteğine, yanık türkü söylüyorum
Banyonun yankılı duvarlarına
Son demlerime nakarat yazarken bile
Denizin bahar kokusunda arıyorum bazı şeyleri
Hele hava dingin deniz süt liman ise
Elin elde terleyip ıslandığı günler canlanınca
Elin diğer elle değiştirildiği günleri
Hatırlamak acı vermese
Belki gülerdim, biraz da olsa tebessüm ederdim
Tebessüm çiçeğim dediğim günler olmasa
Denize bakakaldığım anların biriktirmesi midir nedir?
Her kıyıya uğradığımda gözümün önünde
O dalgaların kıyıya vurduğu günlerde üşüdüğümüz
Ama gözlerin buluşması bitmesin diye
Üşüye üşüye oturduğumuz kumlu ve taşlı kıyılar
Dile gelip anlatmasaydı bana o anları
Sussaydı, dilini bir tutup dursaydı
Kim bilir belki böyle hüzün içmezdim her gün
Belki de ufuklara güvenip geleceğe düşerdi yüreğim
Toprağın en altına gömülmezdi de yer üstünde kalırdı
Toprak kokusu yerine deniz kokusu olurdu gönlümde
Mevta kalbi yerine yaşam sevincini alnına yazanlardan olurdum
Bitmeseydi ruhumun son hevesi
Son tesellisi
Son kurtuluş ümidi
Son demlerimde ulaklardan haber gelmeseydi keşke
Bilmeseydim, haberim olmasaydı
Biraz daha ömrün var deselerdi
Hekimler azıcık ümit verselerdi
Ciğerlerden daha sana çok nefes var diyelerdi
Belki,
Kim bilir belki...
Gülümsemeyle, tebessümle giderdim