Tek Başina

yüzümü kavuran deli poyraz gibi
yalnızlık çöreklenmiş yüreğime
kuru, yapraksız bir çınar gibi
tek başıma, yapayalnız
dallarıma konan kuşlar bile
çekip gitti
kahrolası bedenimi
taşımıyor artık ayaklarım
gözlerimde ölüm perdesi
bir adım önüm uçurum
çıldırtan kimsesizliğim
bom boş dünyada
ne sesime ses veren
ne çığlığımı duyan var
kacıncı, terkediliş
kaçıncı yalnızlık
konuşmayı unutmuş dilim
aynalarda yüzüm bile görünmüyor
içimi acıtan sevdam, nerede
nerede can, dediğim candostlarım
kanatıp yüreğimi gidenler nerede
üstüme basıp yürüyen, araksına bakmadan
iyi gün dostlarım nerede
bu kadar acımasızmı
bu kadarmı kahpe bu dünya
boğazıma düğümlenen sözlerim
yüzümde donmuş, buz gibi damla yaş
canımdan can alıp gidenler nerede
ne hatır kalmış, ne gönül
bir çift selama, el açar oldum
kalabalığın içinde, tek başına
yüzünü dönüp giden
uğruna can verceğim kim kaldı
yalnızlık yazılmış bana
değişmeyen alın yazım gibi
söküp atamadığım yürek sızım
derdimin ortağı, gönül sazım
geçmedi kimseye ne sözüm, nede nazım
şu koca dünyada
TEK BAŞIMA,,,,, YALNIZIM.