Tek Başına / III

Bugün kuşkularınızda bir kez daha boğuldum
Değişen mevsim miydi on üç ağustostan bu yana
Yoksa daha mı suskundu söyleyemedikleriniz

Elimi uzatınca son bir umut kırıntısı düstü gözbebeğime
Şimdi yasamak öyle ağır ki bu kargaşada
Yine de gururumu sevdanın önceliğine dilimledim
Dudağınızın ucunda kıvranırken hasret
Ben şair yanımı usul usul intihara sürükledim

Acemi martılar gibi çarpıyorum duvarlarınıza
Bir yanınıza aşk taşırken kanatlarım
Diğerine unutulmuşluğumu serpiyorum

Ben hiç bu kadar sevmedim ki hayatı

Yarın ne olacak
Biliyorum cevaplarınızı artık ve kim diye sormuyorum
Biliyorum gözlerim cebinizde uyuyacak
Ve her üşüdügünüzde sıcak bir anıya dönüşeceğim

Hatırlar mısın sevdiğim
Bir gün ansızın akasya beyazım demiştin
Parmaklarına söz geçirememiştin

Ey sevgili şiir!
Aşklar, yalanlar, kapılar ve ağaçlar
Gitmek nereye kadar,
Kalmak neyin çabası canımın yoldaşı....

Kaldıkça azalıyorsam ve acıtıyorsam yaranızı
Ruhum kilitleniyorsa vefasız avuçlarınızda,
Anlaşılmazım koparılmış uçurtma çocuklarıma
Ve delice çeker giderim serumlarımı tek başına...