Tek Yokluğuna Alışamadım

Ne kadar sessiz bir gece...
Sükûnunu almışta yürüyor.
Şehrin ızgaralarından yayılıyor hayatıma
Sesin olmayınca nasılda ıssız sizin sokak
Çocukluğumu bıraktım koynuna
Sen kabul etsende etmesende çok sevdim işte...
Lal oldu kederim, düğümlendi göğsümde.
Hani uçurtmalara tutunup kaçacaktık biz
Bulutlara yuva kuracaktık
Sarmaşıktan merdivenimiz,
Dua bahçemiz olacaktı...
Gökyüzünden havuzumuzda yıkanacaktık.
Ne vardı masallardaki Gizem'e inansak
Her gün inatla yeniden doğuşu seyredip imrensek.
Güneş karanlıktan korktuğu zaman
Çat kapı çıkıp gelecek O yoldaşı
Göstereceklerdi bize birlikte yaşamayı ...
...
Şimdi Sokağınızın sessizliğine dalıyorum
Durup şükrettiğimiz yerdeyim
Ben kokunu içime çektim; hapsettim!
Hapsettin, kaldım, gitmedim...
Sevdim...
Tek yokluğuna alışamadım
Tek yokluğuna...