Telkin

Sizi elbette sevmiyorum insanlar

işte o zaman bulacağım sizi

Soracağım bütün soruları

Neden diye haykıracağım

Neden kocaman taşlar var ellerimde

Alaya alacağım saçma sapan şeylerle kıyaslayarak

Ne hale getirdiniz dünyayı

Merak ederim

Nedir o bütün şeylerin altında yatan

O çirkin bedbaht yaşamak hevesi mi

Genirmenin

Doymanın hazzı

Nedir bu dünya ile savaşmak

Telkin etsin biri bana ya rab

Acılar

Heybemde süslü bir şey gibi durur

Bizi yoran o şey

O sızı

Gövdemde bulanıp bulanıp durulur

Mühürler meşru

Günahlarım oldukça cazibedar

Hayatın biçtiği bize budur

Vay ki benim ellerim

Benim yara bere içinde kanayan ellerim

Söyle

Nasıl çağırılır ölüm

Bütün cellatlara seslendim

Nedir o

Geceyi zehir eden o dert

İnsana sır olan

Hayat elindeki beş onla kafama vurup durur

Çünkü bendim

En çok ölümü hak eden

Ölmeliydim çünkü

Genç ve cesur bir şair olarak

Hayatı boyunca kimseye boyun eğmeden

Tek başına

Çiğnetmeden gururunu

Söyleyin kime ait bu yaşamak

Çocukken ölememenin kırgınlığı bendeki

Yazgım

Talihsiz bir şey gibi durur önümde

Ki kitaplar yazdığım kadın bile

Öldü diyecek sadece

Yazık oldu bana ana

Bildim

Şaire düşermiş bu

İnsanın insana sır olduğunu kavramak

Bir soru arıyorum kendime şimdi

Yaşamak için

Yok çünkü

Yaşamak nedir telkin edecek biri

Ömer Altıntaş